Wiem, że pisząc te słowa, okrywam się hańbą, ale nie obchodzi mnie to. Wyszkolono nas, byśmy zaglądali śmierci w oczy bez cienia strachu. Na tej wyspie przetrwaliśmy śmierć i zmartwychwstanie, mierzyliśmy się z monstrami i z szaleństwem. Ale nie mogę wrócić do Enneady. Nie mogę powieść ani jednego Rzymianina więcej do tej koszmarnej krainy. \n\nKażdy oddech był wyzwaniem. Nawet pajęczyny zdawały się robić wszystko, by utrudnić nam podróż. Ruchome ściany i milczący strażnicy świdrujący nas swymi martwymi oczami… To nie był żaden cud, tylko czysta groza. Czułem to w swoich kościach: ktoś nas obserwował. Ktoś lub coś, co nie darzy ludzi sympatią.

O wejściu do Enneady

Raport zwiadowcy legionu

Pretorianie szepczą między sobą wieczorową porą, siedząc przy ogniskach. Nie jemy zbyt wiele, a ja osobiście śpię z mieczem pod ręką.   \n\nPosłańcy krążą pomiędzy naszym obozem a obozem Charmion, ale to nie przynosi żadnego efektu. Zeszłej nocy słyszałem podniesione głosy dochodzące z namiotu legata. A mimo to on nie wyrzekł ani słowa. Siedział, pogrążony w stoickim milczeniu, słuchając, jak kapłani i kapitanowie wyklinają się nawzajem. \n\nMam tylko nadzieję, że legat wkrótce podejmie decyzję. Oby była mądra. Złożyłem nawet ofiarę potężnemu Marsowi, prosząc, by zesłał na nas zwycięstwo w bitwie, gdyby doszło do najgorszego.

Cisza przed burzą

Kość niezgody

Enneadę należy zamknąć. \n\nDalsze wykopy i eksploracja ruin są surowe wzbronione. Pretorianie będą strzec wszystkich znanych wejść. Wszyscy intruzi zostaną usunięci siłą. \n\nNiniejszy rozkaz wydaję ja, Lucjusz Krassus, legat XIX legionu. Osobiście dopilnuję, by został wykonany. Jeśli spotka mnie najgorsze, chcę, by to mój syn, Ewander, stanął na czele legionu, jeśli tylko legioniści zaakceptują jego przewodnictwo.

Opowieść legionu (Rozdział) - Baza Danych Lore NWGuide

Obrazy

Komentarze