Mój mentor wysłał mnie tu z bukłakiem wody, dziwnym kształtem na skrawku papieru i przykazaniem, że nie wolno mi wracać, dopóki nie uda mi się otworzyć drogi. Ale jakiej znowu drogi? Przecież tu nie ma nic oprócz rozpadających się ruin i pyłu!\n\nJednak cała ta sytuacja na pewno nauczyła mnie jednej rzeczy. W przyszłości muszę wyrażać się precyzyjniej, prosząc o lekcje na poziomie zaawansowanym.

Znalezione przed wejściem do Hermopolis

Mały test

Moja woda wyschła. Słońce parzy bezlitośnie.   \n\nOdrobinę wytchnienia można znaleźć tylko w cieniu tych zrujnowanych bram. Widać stąd dachy Nowej Korsyki. Może powinienem po prostu wrócić do miasta, zanim opuszczą mnie resztki sił.   \n\nNie, nie! Nie dam mojemu mentorowi satysfakcji z wygłoszenia kolejnego protekcjonalnego wykładu. Coś musi się kryć za tym nagryzmolonym kształtem. Otwórz przejście. \n\nOtwórz przejście…

Ostatnia deska ratunku

To takie oczywiste! Nawet dziecko by się tego domyśliło, a ja niemal to przegapiłem.   \n\nZnaczenie nie kryje się w samym glifie czy w przypisanym mu słowie. Znacznie kryje się w doświadczeniu. Gdy wyruszyłem do tego miejsca, zacząłem otwierać przejście. Byłem zbyt zdesperowany i uparty, by to dostrzec.\n\nTeraz bramy wyjawiły mi swój sekret, a ja mogę wreszcie wrócić do mojego mentora. Rzecz jasna <i>po tym</i>, jak zmyję z siebie cały ten przeklęty pył.

Gnoza

Palona słońcem pustynia na zachodzie. Ostatni dom pradawnych.

Otwarcie drogi (Rozdział) - Baza Danych Lore NWGuide

Obrazy

Komentarze