Wyruszyłem na zachodni skraj Wiatrochronu, by przeprowadzić badania nad zwierzętami zwanymi przez miejscowych "bawołami". Jednak, sądząc po ich opisie, najprawdopodobniej są to bizony. Gdy dotrę na miejsce, zamierzam skorygować to błędne przekonanie. Jednak mniejsza o nomenklaturę. Znacznie ciekawsza jest sama ich obecność na tej wyspie. \n\nMatka mówi, że bawoły są raczej kiepskim tematem badań dla historyka. Nie rozumie specyfiki mego zawodu. Jak zwykle zresztą. Obecność tych zwierząt na tej wyspie jest największą anomalią, jaką kiedykolwiek odkryłem. \n\nJeśli to faktycznie bizony, to nie przybyły tu ze Starego Świata, ponieważ nie występują w nim naturalnie. Nie są ani typowymi zwierzętami mlecznymi, ani jucznymi. Co więcej, są wielkie i uparte, a ich temperament jest niedostosowany do długich podróży morskich. Wątpię też, by dostały się tu wpław, przez Sztormowy Mur. Trudno mi pojąć, jakaż to biedna dusza zdołała przetransportować je na tę wyspę.\n

Dziennik Elrika Chapmana #89

Bawola sprawa

Dziś rano obudziło mnie dziwne parskanie. Początkowo myślałem, że to chrapie moja matka. Ale gdy oprzytomniałem, pojąłem, że jestem z dala od osady i że te odgłosy niewątpliwie wydaje zwierzę. Dotarło do mnie, że to bizon węszy pod moim namiotem.\n\nZamarłem w bezruchu w obawie, że spłoszę zwierzę i tym samym zmarnuję szansę na obserwację z bliska. Bizon przez chwilę buszował pośród rozmaitych przedmiotów pozostawionych na zewnątrz, parę razy chwycił pyskiem słupki namiotu, aż w końcu odszedł. Gdy uznałem, że mogę bezpiecznie wyjść z namiotu, odkryłem, że ta przeklęta bestia zwędziła mi torbę z racjami żywnościowymi!\n\nRuszyłem w ślad za nią, trzymając się na bezpieczną odległość. Gdy bestia pochyliła łeb i zaczęła pić z rzeki, ukradkiem zabrałem swoją torbę. Słyszę, jak sapie i dyszy, zupełnie jakby lamentowała nad utratą moich jabłek i placka z czarnym bzem przyszykowanego przez matkę. To dziwnie zabrzmi, ale nie mogę pozbyć się wrażenia, że bizon sapie w rytmie, który skądś znam…\n

Dziennik Elrika Chapmana #92

Bliskie spotkanie

Trzeba to jeszcze zbadać. Ale póki co muszę wrócić do miasteczka. Skończył mi się placek!\n\nEureka! Dziś dokonałem niezwykłego odkrycia!\n\nW pobliżu swojego obozu znalazłem dużą sferę, całkiem podobną do tych ze świątyni Amrine. W chwili obecnej ciężko powiedzieć, do czego służy, ale najwyraźniej bizony jej nie lubią. Unikają jej, jak tylko mogą, więc przewrotnie wdrapałem się na nią i dokończyłem obiad, nie musząc się martwić, że jakiś zwierz połakomi się na mój wspaniały przysmak.\n\nKończąc ostatni placek z czarnym bzem przyszykowany przez matkę, słyszałem, jak bizon sapie i dyszy, zupełnie jakby irytowała go sama moja obecność. Siedząc na sferze, nagle doznałem olśnienia – rozpoznałem rytm, w jakim dyszy i sapie bizon. Słyszałem ten rytm w świątyni Amrine.\n\nStojąc pośród sfer w świątyni Amrine podczas bezwietrznego dnia, da się usłyszeć pomruk pradawnej maszynerii, która miarowo zapada się w glebę. To pewien rytm, swego rodzaju wibracja. Dokładnie z takim samym rytmem dyszy bizon. Wychodzi na to, że ta bestia powtarza tę samą pieśń, co sfery! Nie wiem, co z tego wynika, ale musi istnieć jakiś związek pomiędzy tymi zwierzętami a pradawnym ludem, który niegdyś zamieszkiwał te ziemie.\n\nMuszę natychmiast wrócić do osady i opisać to, czego się dowiedziałem. Muszę to dokładniej zbadać. A poza tym skończył mi się placek!\n

Zapiski o bawołach (Rozdział) - Baza Danych Lore NWGuide

Obrazy

Komentarze