Nie wierzę.\nRozbiliśmy się na brzegu i ledwo przedarliśmy przez hordy tych żywych trupów, tylko po to, żeby dotrzeć do osady, w której kazano nam słuchać się durnych lokalsów, pouczających nas na temat przetrwania w Aeternum! Phi! Czy oni nie wiedzą, kim ja jestem?\nNieważne. Pokażemy im to. Założyliśmy małe obozowisko z widokiem na ściany osady. Udowodnię im, że potrafimy przetrwać bez tych ich durnych zasad.\nW pobliżu znaleźliśmy mnóstwo kamienia. To na pewno ten sam kamień, którego myśliwy ojca używał do rozpalania ognia w dziczy… ale nam póki co nie udało się wykrzesać choćby iskry. Wystarczyło, że myśliwy uderzył kamieniem o kamień nad suchą trawą i od razu buchały płomienie. Na pewno jest na to jakiś sposób. Może te kamienie są wadliwe.

Znalezione w pobliżu Koryntu

Ogniste kłopoty

Właśnie doszły mnie słuchy o Dawesie i jego towarzyszach. Paskudna sprawa.\nMoże i w Aeternum rany się goją, a dusza wraca do ciała, ale to niewielkie pocieszenie, gdy rozszarpują cię wilki. Ponoć nawet nie udało im się rozpalić ognia, który nocną porą odstrasza dziką zwierzynę. Czy oni naprawdę myśleli, że im się nie przyda, że są tu bezpieczni?\nPonoć nawet ze strony sędziego padła propozycja, by schronili się w osadzie, ale oni odmówili, argumentując, że nie potrzebują pomocy "pospólstwa". Rozpieszczone szczyle. Zgubiła ich próżność. Nie boję się mówić o tym otwarcie.\n \nDasz radę przynieść parę marchewek następnym razem, gdy będziesz w tych stronach? Moje zdają się nie lubić z lokalną glebą.

Szlacheckie niebezpieczeństwa (Rozdział) - Baza Danych Lore NWGuide

Obrazy

Komentarze