Generale Krassusie,\n\ndonoszę, że ponieśliśmy sromotną porażkę na terytorium zwanym Jesieniowiecznią. Zgodnie z naszymi informacjami, znajdują się tu ruiny, w których zachowała się cząstka mocy pradawnych. Jednakże nie mam pojęcia, jak mielibyśmy ją pozyskać. Zakładam, że nieprędko znajdziemy na to sposób. Ponadto obfitość lokalnych ziem najwyraźniej tak urzekła legatę Maecię, że porzuciła naszą sprawę i zmieniła się w czystej wody prowincjuszkę.\n\nPrzez wiele lat co i rusz wynajdywała nowe powody utrzymywania stosunków z mieszkańcami lokalnej osady, ale wreszcie zrozumiałem, że tak naprawę są to zwykłe wymówki. Maecia robi wszystko, co w jej mocy, byśmy tu zostali. Na zawsze. Wiem, że trudno w to uwierzyć, ale mieszkańcy osady wybrali ją na swoją konstabl. Niestety, Maecia ochoczo objęła swoje nowe stanowisko.\n\nObserwowałem ją od kilku miesięcy, nie wiedząc, czy powinienem ją ukarać za dezercję. Nawet gdybym się na to zdecydował, miejscowa ludność z pewnością by mi w tym przeszkodziła. Zamiast tego postanowiłem sporządzić i wysłać ten raport, następnie zaś ruszam na zachód, licząc, że zdążę dołączyć do legata Fulwiusza, zanim wyprawi się do Cuchnącej Wody.\n\nWierzę, że albo wy, generale, albo sami bogowie dopilnują, by Maecię spotkała kara za zdradę.\n\nLegionista Carolis

Znalezione na drodze do Jesieniowieczni

Zdradziecki urok

23 września?\n\nGdy tylko postawiłam stopę w Jesieniowieczni, wiedziałam, że znalazłam raj. Jak mogłabym wrócić na piekielną pustynię Piaskobrzegów, wiedząc, że istnieje takie miejsce? Szybko postanowiłam, że opuszczę Legion. Musiałam tylko zaczekać, aż legionista Carolis da sobie spokój, co też wreszcie nastąpiło. Dzięki niech będą bogom.\n\nPo dziś dzień jestem zauroczona jesiennymi kolorami, ale z jakiegoś powodu czuję, jakbym była w impasie. Jesień jest okresem przejściowym i ja sama czuję się podobnie. Czekam na zimę, która nigdy nie nadejdzie. Ponadto, zaczęłam zauważać zmiany u mieszkańców. W ich oczach zagościła pustka.\n\nGdy wczoraj wyszłam na zewnątrz, ludzie wyglądali niczym marionetki jakiegoś obwoźnego cyrkowca! Wtedy też zaczęłam czuć przytłaczający ciężar niebios. Wróciłam biegiem do ratusza. Mówiąc szczerze, do tej pory boję się wyjść na zewnątrz.\n\nLegionista Carolis pewnie by powiedział, że dotknęła mnie klątwa za zdradę Legionu. Nie wiem, czy to prawda czy też może zwykły pech. Tak czy inaczej, nieprędko znów wyjdę z ratusza. Mam tylko nadzieję, że mieszkańcy nie zwrócą się przeciwko mnie.

Znalezione przy biurku konstabl w Jesieniowieczni

Dziennik konstabl Maecii

Na tych ziemiach liczne osady skupiają się wokół zniszczonego obelisku, którego nie ima się czas

Zapiski z Jesieniowieczni (Rozdział) - Baza Danych Lore NWGuide

Obrazy

Komentarze