Podążaliśmy tropem serii niewyjaśnionych zniknięć do wioski Dromgoole. Wiedzieliśmy, że czeka na nas coś złego, ale nie byliśmy przygotowani na to, co tam zastaliśmy. Wszyscy mieszkańcy wioski zmienili się w zagubionych. \n\nNaczelny arbiter Carvalho ciężko to przyjął. Dromgoole było jego domem. Na pewno znał wielu z tych, którzy zamienili się w żywe trupy. Jednak wciąż nie znaleźliśmy śladu zaginionych. \n\nChwila… Z kościoła dobiega śpiew. Być może zdołamy kogoś uratować.

Strona z dziennika nosząca znak wodny przymierza. Nienaganny charakter pisma.

Dochodzenie

Gdy tylko weszliśmy do kościoła, śpiew ucichł. Nie było śladu ani zaginionych, ani nikogo innego. W takim razie kto śpiewał? \n\nPrzynajmniej zagubieni się wycofali. Dzięki temu możemy tu utworzyć tymczasową bazę wypadową.

Azyl?

Naczelny arbiter Carvalho nie spał trzy dni z rzędu. Zdaje się, że operuje na samym tylko gniewie. Zabija dwustu zagubionych dziennie, lecz oni wciąż wracają. Za każdym razem są coraz bardziej zuchwali. Zabarykadowaliśmy drzwi i okna. \n\nJa też nie spałam, ale z innego powodu. Za każdym razem, gdy zamykam oczy, słyszę ten śpiew. Wiele głosów nuci tę samą melodię, która zwabiła nas do kościoła. Gdy się budzę, śpiew cichnie. \n\nNikomu o tym nie mówiłam. Naczelny arbiter Carvalho potrzebuje mojego wsparcia, a nie moich niejasnych obaw. Muszę jakoś zapomnieć o tej melodii.

Strona z dziennika nosząca znak wodny przymierza. Nieco chwiejny charakter pisma.

Melodia, która wpadła w ucho

Martwi próbują sforsować nasze barykady. Brak snu osłabia naszą determinację. Tyczy się to wszystkich prócz naczelnego arbitra Carvalho, który przyrzekł sobie, że za nic w świecie nie zamieni się w zagubionego. \n\nDziś wreszcie dowiedzieliśmy się, skąd czerpie swą determinację. Aby ocalić swą duszę przed zagubieniem, sprzedał ją skażeniu. Ile lat spędził, przygotowując się do tej ostatecznej walki? \n\nTowarzyszy nam koszmar wcielony, który ryczy z furią na zagubionych na zewnątrz. Niszczy nasze barykady, by się do nich dobrać. \n\nMyślenie sprawia mi trudność. Śpiew znów rozbrzmiał. Dochodzi spod ziemi. Czy to sen czy jawa?

Strona z dziennika nosząca znak wodny przymierza. Charakter pisma ledwo czytelny.

Koszmary

Piękna i tajemnicza kraina, gdzie siły życia i śmierci ścierają się w odwiecznym konflikcie

Dziennik wicearbiter Sato (Rozdział) - Baza Danych Lore NWGuide

Obrazy

Komentarze