Po niedawnej serii urazów pleców, my, lekarze z Aeternum, czujemy się w obowiązku ostrzec każdą osobę trudniącą się przewozem towarów pomiędzy osadami: \n\nPamiętajcie, że na Aeternum nie ma zwierząt jucznych. Żaden koń lub osioł nie będzie ciągnąć waszego wozu, nieść waszego pakunku ani was tolerować. Wszelkie próby udomowienia – lub ponownego udomowienia – tych zwierząt poskutkowały licznymi urazami i całą masą wulgaryzmów. \n\nDlatego też należy transportować TYLKO tyle towarów, ile jesteście w stanie unieść. Nie przeciążajcie się. To nie jest Stary Świat. Na Aeternum musimy samodzielnie dźwigać swe brzemię – byle nie za ciężkie! \n\nWasze stawy będą wam wdzięczne!

Od zatroskanego lekarza

Ważna wiadomość do furmanów i tragarzy

To była najdziwniejsza rzecz, jaką widziałem w tej, jak by nie patrzeć, krainie dziwów. Emmy i Abby, nasze okrętowe kotki, były najsłodszymi, najspokojniejszymi zwierzętami, jakie znam. Nie odstępowały mnie na krok podczas sztormów, buntów czy nawet w chwilach, gdy statek szedł na dno. Dotarliśmy we trójkę na Aeternum, trzymając się tej samej deski. To moje szczęśliwe koty. Myślałem, że łączy nas nierozerwalna więź. \n\nAle gdy tylko dobiliśmy do brzegu, ich pyszczki wykrzywiły się w nienawiści. Rzuciły mi się do twarzy i dotkliwie mnie poraniły. Emmy prawie wydrapała mi oko. Po wszystkim razem z Abby pobiegły w głąb lądu i przepadły. \n\nTa wyspa sprawiła, że wstąpił w nie diabeł. Ponoć dzieje się tu tak ze wszystkimi zwierzętami. Zapominają o swoim szkoleniu i o właścicielach. Dziczeją. Nie wiem, co przytrafiło się Emmy i Abby, ale mam nadzieję, że znalazły jakieś suche i ciepłe schronienie…

Znalezione w osadzie Brzasku. Róg strony zdobi rysunek dwóch kocich pyszczków.

Dziennik miłośnika kotów

Może jeśli opiszę swoją historię, koszmary przestaną mnie dręczyć. No to zaczynajmy. \n\nWracałem do domu po całym dniu wypalania węgla drzewnego w lesie. Księżyc stał wysoko na niebie, rozświetlając okolicę. Usłyszałem dziwny dźwięk, dochodzący z polany na wschodzie, więc poszedłem to sprawdzić. \n\nPolana była pełna osłów. Zebrało się całe stado. Nie pasły się ani nie kręciły po okolicy. Stały nieruchomo, zupełnie jakby kogoś słuchały. Osioł, który stał najbliżej mnie, miał na sobie uzdę. Skóra, z której została wykonana, była cała przegniła, zupełnie jakby liczyła sobie sto lat. \n\nW pewnym momencie nadepnąłem na gałązkę. Osły skierowały na mnie wzrok, wszystkie jednocześnie. Białka ich zdziczałych ślepiów błyszczały w świetle księżyca. Zwierzęta otworzyły pyski i wrzasnęły. Nigdy nie słyszałem, by jakiś osioł wydał taki dźwięk. \n\nRzuciłem się do ucieczki. Pędziłem przed siebie, jakby ścigały mnie wszystkie diabły. Tętent ich kopyt podążał za mną przez cały las, aż do mojego domu. \n\nNie opowiem o tym moim kompanom, bo mnie wyśmieją. Żyć mi nie dadzą! No bo jak można było się tak wystraszyć paru osłów?

Znalezione w osadzie Jesieniowieczni. Staranny charakter pisma.

Nocne stado

Mój drogi bracie Paolo! \n\nJakże tęsknię za cywilizacją! Jakże tęsknię za rynkami i bazarami Rialto, gdzie można kupić i sprzedać wszystko, czego dusza zapragnie. Wyobraź sobie sprzedawanie azothu możnowładcom Europy! Pomyśl tylko, ile byśmy zarobili, Paolo! Na samą myśl łzy napływają mi do oczu.\n\nNa tej okropnej wyspie nawet zwykły barter jest utrudniony. Sztormowy Mur sprawia, że transport towarów drogą morską jest ryzykowny. A co się stało z końmi, wszyscy dobrze wiemy. Powiedzmy, że nie kwapią się do ciągnięcia naszych wozów. \n\nDlatego też musimy przemierzać wyspę na piechotę i samodzielnie ciągnąć wozy. Przepływ towarów ogranicza prędkość marszu. To przecież barbarzyństwo! Jak niby mamy rozwinąć nasze społeczeństwo bez łatwego, niczym nieskrępowanego handlu? Nie musisz odpowiadać, Paolo. Dobrze wiem, że to niewykonalne. Życie bez zysku jest daremne…

Znalezione w osadzie Urwisk Monarchy. Napisane ścisłym, pochylonym charakterem pisma.

Lament kupca

Piękna i tajemnicza kraina, gdzie siły życia i śmierci ścierają się w odwiecznym konflikcie

Bunt zwierząt (Rozdział) - Baza Danych Lore NWGuide

Obrazy

Komentarze