Czy jest coś piękniejszego od wschodu słońca na Aeternum? Siedzimy z rodziną na pomoście, a nasze stopy zwisają nad wodą. Nie chciałbym być nigdzie indziej. Zamykam oczy, ciesząc się ciepłymi promieniami słońca, padającymi na moją twarz i modlę się, byśmy zawsze mieli tyle szczęścia.

Znalezione na Wschodniobrzeżnym Molu

Wschód na Aeternum

Bobby mówił, że wczoraj o zmierzchu wypatrzył grenadiera szwendającego się po brzegu. Zabił go. Szczerze w to wątpię. Żadni nieumarli piraci nie zapuszczają się tak blisko osady. A poza tym Bobby lubi się przechwalać. Kiedyś zaczął "siłować się" z aligatorem, żeby mi zaimponować. Rzeczony aligator raz-dwa rozerwał go na strzępy. Zatem nie, nie wierzę, że grozi nam atak. Przekaż to matce. Niech się trochę uspokoi.

Niebezpieczeństwa po zmroku

Mieszkańcy osady z tymi swoimi domostwami i stanowiskami rzemieślniczymi myślą, że podbili te ziemie. Ale ja nie jestem tu, by podbijać. Jestem tu, by koegzystować, by karmić się plonami Aeternum bez ingerowania w środowisko, bez wznoszenia budowli bardziej trwałych od strażnicy. Widzę, jak w chłodne noce, gdy drżę przy ognisku, z ich kominów unosi się dym, ale nigdy nie przehandluję swoich ideałów za odrobinę ciepła. Mój mąż był słaby duchem, bo przeprowadził się do osady, nawet się ze mną nie pożegnawszy. Nigdy nie skończę jak on.

Znalezione w Zniszczonym Obozowisku

Koegzystencja

Pobliskie jezioro zapewnia nam dostęp do wody pitnej i ryb, a liczne watahy wilków, przemierzające wyspę, zapewniają nam futra i mięso. Nasz pobyt na Aeternum to dla nas istne błogosławieństwo. Nikt tu tak naprawdę nie umiera. Mamy stały dostęp do pożywienia, nie musimy czekać, aż populacja lokalnej zwierzyny się odrodzi, nie musimy się martwić, że ją wytrzebimy. Osada to zbędny luksus. Aeternum daje nam to, czego nam trzeba.

Opieka Aeternum

Łańcuch wysp i archipelagów, nawiedzany przez duchy i nieumarłych piratów

Życie poza osadą (Rozdział) - Baza Danych Lore NWGuide

Obrazy

Komentarze