O, Mokradła szaleństwa, o, Mokradła smutku\n\nMiejsce, gdzie jutro może nie dojść do skutku\n\nUkochane mokradła, które zwiemy domem\n\nW porannym słońcu błyszczą, tak znajome\n\n\n\nZ ust mej pani, mej największej miłości\n\nRozlega się pieśń, co ogrzewa me kości\n\nO, Mokradła szaleństwa, o, Mokradła smutku\n\nChciałbym, by jutro doszło do skutku

Znalezione w Karburgu

O, Mokradła szaleństwa, o, Mokradła smutku

Moja ukochana, niegdyś piękna i rumiana \n\nO włosach przyozdobionych pięknymi kwiatami \n\nDziś jest upstrzona ospowymi wrzodami\n\nCiało jej przemierza plaga bez litości ni miłości\n\n\n\n\n\nMoja ukochana, niegdyś tak uwielbiana\n\nDziś odwieczna miłość została pogrzebana\n\nPrzepadło szczęście, przepadła sympatia\n\nOstał się jeno okrutny los, fatalny niczym dziurawa tratwa

Elegia żałobna

Ponure bagna, upstrzone ruinami zniszczonych osad i pełne plotek o czarnej magii

Karburska poezja (Rozdział) - Baza Danych Lore NWGuide

Obrazy

Komentarze