Jako traper przemierzyłem każdy zakątek Wysp Kordelasowych, od słonych moczarów po łagodne łąki. Widziałem wiele rzeczy, ale nigdy nie sądziłem, że opowieści o Dzikusie mogą być prawdziwe.\n\nZaczęło się od żałosnych ryków niedźwiedzia, który wpadł we wnyki. Skradałem się do bestii, gdy go zobaczyłem. Był to wielki człek, z rozwichrzonymi włosami i brodą. Jego oczy bacznie badały otoczenie. Poruszał się niczym zwierz. Podchodził do niedźwiedzia bez strachu.\n\nOtworzył pułapkę, poczochrał wdzięczną bestię i nakazał jej się oddalić.\n\nUważam się za doświadczonego weterana, lecz widok tego człowieka wyzwolił we mnie lęk. Najwyraźniej usłyszał bicie mojego serca, bo w pewnej chwili zwrócił głowę w moją stronę, po czym błyskawicznie wspiął się na drzewo i uciekł po gałęziach w siną dal.\n\nWnyki natomiast były powyginane, jakby wykonano je z cienkich miedzianych drucików.\n

Dzikie spotkanie pierwszego stopnia

Dziennik trapera

To stało się obsesją. Jest jak niewidzialny strup, który bardzo swędzi, ale nie można go podrapać. Cały czas tropię Dzikusa. Kilka razy widziałem go kątem oka. Lecz za każdym razem uciekał. Porusza się niczym pantera, biega szybciej niż jeleń. Używa do tego wszystkich czterech kończyn. Zwierzęta i ptaki nie boją się Dzikusa. Nawet istoty wściekłej ziemi zdają się nie zwracać na niego uwagi.\n\nNie zdołałem dobrze mu się przyjrzeć. Zawsze wie, gdy jestem w pobliżu. Słyszy każdy, najcichszy nawet trzask gałązki. Słyszy szelest każdego liścia, który potrącę. Prawdopodobnie potrafi wyczuć mój oddech i rozpoznać, co jadłem na kolację dzień wcześniej.\n

Na tropie Dzikusa

A niech mnie! Flet załatwił sprawę. Kto by pomyślał? Kupiłem go od wędrownego kupca. Żaden ze mnie fletmistrz, gram dla rozrywki. \n\nMoje pofiukiwanie sprawiło, że Dzikus aż zszedł z drzewa. Przyglądaliśmy się sobie. Trwało to dobrą chwilę. W pewnym momencie zerwał się i uciekł. Może uda mi się go zwabić raz jeszcze.\n

Muzyka koi Dzikusa

On gada! \n\nPo długich miesiącach starań i stopniowego budowania zaufania, Dzikus wreszcie zjadł ze mną mizerny posiłek. A potem kolejny. Wspólne biesiadowanie stało się cotygodniową rutyną. Nie lubi tytoniu, ale za to smakuje mu piwo. \n\nZeszłej nocy, zanim odszedł, odwrócił się do mnie i powiedział: "Dziękuję. Po stokroć dziękuję". Mówił z akcentem, którego nie rozpoznałem.\n

Dzikus mówi

Dziś w nocy Dzikus się rozgadał. Mówił wierszem. Podzielił się ze mną opowieścią, której nigdy wcześniej nie słyszałem. \n\nOpowiedział mi o wielkich cedrowych lasach. O mieście, które nie miało sobie równych. O mieście, które lśniło na słońcu niczym mosiądz. Opowiedział mi o swoim towarzyszu, o swoim bracie, bratniej duszy. Opowiedział mi też o heroicznych bitwach, fantastycznych podróżach i o polowaniu na straszliwe monstrum. Opowiedział mi o tragedii i o śmierci. Opowiedział mi o pradawnej powodzi i poszukiwaniu nieśmiertelności w najdalszych zakątkach świata.\n\nOpowiedział mi o jeszcze wielu rzeczach. Słuchałem pełen podziwu.\n\nGdy skończył, siedzieliśmy w ciszy przez równą godzinę. Wtedy to odwrócił się do mnie i rzekł: "Rzecz jasna, szczegóły nieco się zmieniły, gdy wyryli to w kamieniu".\n\nDokładnie tak powiedział. Nie "zapisali na papierze", lecz "wyryli w kamieniu".\nNigdy tego nie zapomnę.\n

Dzika opowieść

Piaszczyste wybrzeże, nękane przez nieumarłych piratów, stanowiących prawdziwą plagę na Aeternum

Dziennik trapera (Rozdział) - Baza Danych Lore NWGuide

Obrazy

Komentarze