(Zapiski na tym arkuszu kruchego papirusu są co najwyżej fragmentaryczne – wiele słów i zdań zostało wykreślonych zdecydowanym ruchem ręki). \n\nPróżnia, w której świeciły niezliczone gwiazdy. \n\nGłosy, a każdy z nich głębszy od morskiej toni i rozleglejszy od nieboskłonu.  \n\nWizje. <i>Wizje</i>. Nie dają mi spokoju.\n\nImhotep, wezyr bogów

To, co było na początku

Pierwsze objawienie

Nie śpię, lecz poszukuję boskiej wiedzy. \n\nMimo, że co noc siedzę u stóp Sutecha, nie rozumiem wizji, które mnie dręczą. Nawet nieskończona, boska mądrość nie przynosi ani zrozumienia, ani ukojenia. Widzę przebłyski czerwonego, wzburzonego morza. Widzę, jak ziemia się rozstępuje, a rośliny obracają w popiół. Budzę się w agonii. \n\nNikt inny tego nie widzi, nikt nie słyszy. Miasto jest ciche, skąpane w zimnym świetle poranka. Czy ja obcuję z oświeceniem, czy raczej z szaleństwem?\n\nImhotep, wezyr bogów

To, co nadeszło później

Drugie objawienie

Moja wizja nareszcie staje się klarowna. \n\nSutech wzywa, tak jak wiele razy wcześniej, ja zaś odpowiadam. Nie ma innego wyjścia. Nie ma innej drogi. Wszystkie drogi prowadzą do tego samego miejsca. Właśnie je ujrzałem. \n\nKrwią i kamieniem, złotem i azothem, z pomocą najwspanialszej latarni, jaką widziała ta ziemia… uprzedzimy nadchodzący koniec. Enneada stanie się naszą chwałą i wybawieniem od zagłady.\n\nImhotep, wezyr bogów

Boskie echa (Rozdział) - Baza Danych Lore NWGuide

Obrazy

Komentarze