Monsieur Heron wspominał w swoich pismach tylko o jednym współpracowniku. Zaczynam rozumieć, dlaczego. Pojęcie rzetelności naukowej tudzież uczciwości akademickiej jest obce mieszkańcom Nowej Korsyki! \n\nPoprosiłem innych podróżników, by zaprowadzili mnie do akweduktu, na co oni zażądali, bym w zamian podzielił się z nimi skarbem. Gdym rzekł, że wiedza to nagroda sama w sobie, po prostu mnie wyśmiali, aż musiałem wyjść z gospody! Wygląda więc na to, że muszę samodzielnie dostać się do akweduktu. Mam nadzieję, że ten kupiec sprzedał mi porządne wyposażenie…

Z dziennika polowego Perrina Merciera

Materiały

Nie mogę tak dalej. Po prostu nie mogę. Wiem, że nie powinienem patrzeć w dół, ale moje oczy i tak to robią. Wtedy dosłownie staje mi serce i przypomina mi się mój pierwszy upadek w przepaść. \n\nNawet gdy o tym piszę, oblewa mnie zimny pot. Jakim cudem mam poszerzać wiedzę ludzkości, skoro taki ze mnie tchórz? \n\nByć może powinienem napisać do monsieur Herona. Chociaż może nie być skory poświęcać swego cennego czasu dla takiego tchórza jak ja.

Metody

Palona słońcem pustynia na zachodzie. Ostatni dom pradawnych.

Cierpienia młodego archeologa (Rozdział) - Baza Danych Lore NWGuide

Obrazy

Komentarze